Yakos' kuma striv Omelka –
Buv chudyi, a stav hladenkyi.
Hey, Omelku, chytryi lyse,
De i z kym ty tak roz’yivsya.
Kum Omelko obizvavsya:
– Z kuchovarkoyu pobravsya.
Chasu zinka ne marnuye –
Vse varenychky hotuye.
A ya zinochku lyublyu,
Razom z neyu vse roblyu.
Os' tak!

Pryspiv:
Oy, varenychky moyi, z syrom u smetani,
Puchki, m’yaki, solodenki, sami v roti tanut'.
Yak poyim, tak vyp’yu shche uzvarchyku kuchol,
Ta y reminchyk rozstebnu,
Shchob ne tys na bryucho.

Nu, shchastyt' tobi, Omelko!
V tebe zavzdy povna pelka!
A moya ledashcha zinka
Zdatna lysh do vidpochynku,
Ta shche y z ranku i do nochi
Vereshchyt', shcho schudnut' choche,
Bo nova yiyi spidnycya
Ne nalazyt' na sidnycyu.
Kum vsmichnuvs': ta ne sumuy!
Sam varenychky hotuy.

Pryspiv:
Oy, varenchyky moyi, kartoplyani, bili,
K vam cybulku dodayu smazenu v oliyi.
A hrybochkiv yak dodam, bilenkych smachnenkych,
To vid stolu vidiyty vazko dalechenko.

Chas mynuv i my z Omelkom
Vze odnakovo hladenki.
Yak po vulyci stupayem,
Inshym miscya vze nemaye,
A yak zaydem do kramnyci,
V niy az hnut'sya polovyci.
Kazut' z zazdristyu znayomi:
Vy teper taki vahomi!
Krashche vsich my zyvemo,
Bo varenychky yimo!

Pryspiv:
Oy, varenychky z m’yascem, smachnym molodenkym,
Bud'mo syti i micni, bud'mo zdorovenki!
Yich iz maslycem yimo, hustym ta haryachym,
Rozum z toho v nas yasnyi, i vesela vdacha!