...tak kazala Sylvia Plath

Ty – tin moya...
Ty – tin moya, shcho zatulyla svit,
Zavolodivshy morokom i svitlom.
Os' vechoriyut' vze slova moyi, shcho vpershe movleni
Buly shche na svitanni, – Ne vstyhlosya.

Ty – tin moya...
Krynyci zabuttya vmlivayut' spekoyu
Vazkoyu, chornotlinnyam.
Moya choda vze ne rozbudyt' sercya pam’yat',
Davno uze ziv’yaloyi y chuzoyi, –
Takoyi ridnoyi shche vchora, – Ne vstyhlosya.

Ty – tin moya...
U kutykach prypidnyatych hubiv,
Ty – tin moya, shcho vpershe posmichnulas'.
Perepovzayuchy z bayduzych "tak" chy "ni",
Vse z padaye, pidkoshena odchayem. Ne vstyhlosya.

Ty – tin moya...
Haryachyi serpokryl, kolosus shelestlyvyi –
Obramlennya dlya sercya zolotoho.
Povazno viyamy vorushyt' i
Bez sliz spadaye v chorni rillya bezholosi,
Shepochuchy ostannye: Pam’yatayu...