Tak prychodyt' nezdano. Niby trisk u susidniy kimnati.
Nadlomylosya shchos' nevidome y bezsyle do shchemu.
Ty – zdryhayeshsya v sni. Ty – probudzenyi krykom lunatyk,
Shcho u bezvist' letyt' odynoko, samotno-nikchemnyi...

Tak rukamy lopochesh i chytayeshsya v takt z zaklynannyamy;
Pidbyrayuchy zalyshky sniv z-pid vohnennoho svystu shasi.
Tilky pizno uze i ochyma sumnymy y proshchalnymy,
Obertayet'sya kulya vse shvydshe navkolo svoyeyi osi.

Tak prychodyt' nezdano. Iz zatysnutym v horli movchannyam.
Ty ne zmozesh skazaty ni slova: ni "tak", ni "proshchay", ni "navik".
Sribno-bilyi storoz pocilunkom svoyim porcelyanovym,
Vidhanyatyme chmary-strachy vid zishchulenych micno povik.

Vin rozkuryt' cyharku nichnoho y zachryploho holosu,
Yak molochni husti tumany na rukach zanesut' na svitanni.
I nareshti, nareshti, prychylyt' sumnu svoyu holovu
Zaspokoyene Sonmo tremtlyve, v solodkim rydanni...