Oy navysly chorni chmary, navysly, navysly,
A u meyi divchynonky zayshly inshi mysli.

Oy kazala divchynonka, ne bude tuzyty,
Yak ya syadu ta y poyidu do viys'ka sluzyty.

– Oy ne budu, zovnyaryku, tuzyty, ne budu,
Ty za horu, ya za druhu, pro tebe zabudu.

Oy vyyichav zovnyar vranci za novi vorota,
Ne beret'sya divchynonky ni son, ni robota.

Oy vyyichav zovnyar vranci za hustiyi lozy,
Oblyvayut' divchynonku dribnenkiyi slozy.

– Vertay, vertay, zovnyaryku, vmyraye matusya.
– Shcho robyty, chay vmyraye, ya vze ne vernusya.

– Vertay, vertay, zovnyaryku, vmyraye divchyna.
– Treba konya pidhanyaty, shchoby shche zastaty.

Pryyizdzaye molod zovnyar pid novi vikonci,
A vze yoho divchynonka lezyt' na lavonci.

– Ty kazala, divchynonko, ne budesh tuzyty,
A ty idesh cherez mene v syru zemlyu hnyty.

Oy ne budut' tvoyi ruchky mene obnimaty,
Oy ne budut' tvoyi huby mene ciluvaty.

Oy chy lito, oy chy osin, chy zyma cholodna,
Molodomu zovnyarevi dorizenka odna.