Oj nawysły czorni chmary, nawysły, nawysły,
A u meji diwczynońky zajszły inszi mysli.

Oj kazała diwczynońka, ne bude tużyty,
Jak ja sjadu ta j pojidu do wijs'ka służyty.

– Oj ne budu, żownjaryku, tużyty, ne budu,
Ty za horu, ja za druhu, pro tebe zabudu.

Oj wyjichaw żownjar wranci za nowi worota,
Ne beret'sja diwczynońky ni son, ni robota.

Oj wyjichaw żownjar wranci za hustiji łozy,
Obływajut' diwczynońku dribneńkiji slozy.

– Wertaj, wertaj, żownjaryku, wmyraje matusja.
– Szczo robyty, chaj wmyraje, ja wże ne wernusja.

– Wertaj, wertaj, żownjaryku, wmyraje diwczyna.
– Treba konja pidhanjaty, szczoby szcze zastaty.

Pryjiżdżaje mołod żownjar pid nowi wikonci,
A wże joho diwczynońka łeżyt' na ławońci.

– Ty kazała, diwczynońko, ne budesz tużyty,
A ty idesz czerez mene w syru zemłju hnyty.

Oj ne budut' twoji ruczky mene obnimaty,
Oj ne budut' twoji huby mene ciłuwaty.

Oj czy lito, oj czy osiń, czy zyma chołodna,
Mołodomu żownjarewi doriżeńka odna.