Kolo nashoy bystroy vody pekna zahrada,
Prochodytsya po niy divcha, syvy ochka ma.

Uberatsya na kazdyi den, yak na nedilyu,
Pyshe lysty do myloho kazdu hodynu.

A vin yi tak odpysuye, ze vin yey ne chce,
Ze vin sobi polyubuye divcha shvarnishe.

Sila sobi za stolychok, shaty vyshyvat,
Mylyi chodyt popid vyhlyad, ona umlivat.

Ne umlivay draha dusho, mozesh moya byc,
Yak zozulya na Novyi rik try raz zakukat.

A yd ze ty, felechnyku, ydyi sobi prech,
Bo zozulya na Novyi rik nyhda ne kukat!