Як-єм ишов з Дебрецина додому,
Застала ми чорна мара дорогу.
Іди, іди, чорна маро, додому,
Не заваджай, не заваджай,
По дорозі никому.

Як-єм ишов з Дебрецина до Хусту,
Найшов я си вишиваную хустку.
Ой ци мила, ци не мила єй шила,
Лем би она, лем би она
Вишита для ня била.

Як-єм ішла вчора звечір з панського,
Застала ми на дорозі милого.
Так мя стискав і притискав до себе,
Ци підеш ти, ци підеш ти,
Шварна гандзю, за мене?

Як-єм ишов з Бардийова додому,
Потім вера вже не повім нікому.
Так мя мила притискала до себе:
Ци візьмеш мя, ци возьмеш мя,
Бо я млію без тебе.