Сяніцка касарня з дрібного каменя,
Є в ній повно войска, фраюрічко моя.

А я свого коня шумно вифутрую,
Штоби мі ся світив, як помашерую.

Як помашерую сєдем миль за Дунай,
Нич там не увидиш, лем тот німецкий край.

В тім німецкім краю крови по коліна,
Не одна заплаче мамця наша рідна.