Розвивайся, гласе, по горах, по лєсє,
Най ся аж до мого милого донесе.

Жала лем травичку на луці, на луці,
Одрізала-м палец на руці, на руці.

Жала лем травичку, одрізала-м палец,
Бо-м ся призерала на милого танец.

Одрізала-м палец, болит мя, болит мя,
Центеровий листок, загой мя, загой мя.

Кеби ти знав, Янчик, як мя болит пальчик,
Навертав би-с воли і згори, і здоли.

Пасла би я волки, не знам, як їм мено,
Почекай мя шугай, поженеме вєдно.

Не мам я позору, лем на тоту гору,
За тими горами милий з коровами.

Гороньки ви мої, знестеся ви ниже,
Ачий би мі било к миленькому ближе.

А піду я, піду, до ліса темного,
Назберам я собі зіля троякого.

Буду го варила в солодкім молоці,
Буду чарувала, котри шумни хлопці.

Не вір парібкови, хоц би найліпшому,
Він тя випрібує і повіст другому.

Він тя випрібує, ци-с поцтива дівка,
Ци ся не даш звести з зеленого вінка.