Na joho roky, mow żywa woda,
Postriczałas' diwczyna mołoda,
Czysta i dzwinka chołodom pecze,
I smijut'sja janhoły za płeczem.

Pinyt'sja woda, hrajet'sja woda,
A u ńoho – sywaja boroda,
U oczach dżerelnaja kałamut',
Ta z takoju i roky – ne wiz'mut'.

A win wodu p’je, zachłynajet'sja,
Serdeńko joho rozrywajet'sja,
Szepotjat' usta łysz odni słowa:
"Ne milij łysz ty, woda żywa."

Sywa boroda, a pid rebra bis,
Za widro wody – z chaty wse ponis.
W nebi nad sełom wesełka zijszła,
Pyło wse seło – z toho dżereła.