Skło

Znow kładu ruky na pidwikonnja
Ta w wikni het niczoho ne baczu
Biłe wse, merznut moji dołoni
To zyma zameła moju wdaczu
Neweseli maljunky maljuje
Nacze razom zi mnoju sumuje
Znow dywljus w biłe skło i hadaju
Szczo za nym może buty, szczo dali?

Duże dowhi chwyłyny czekannja
I hodyna doriwnjuje roku
Kożeń deń nacze samyj ostannij
Spohljadaty b use des iz boku
Neterpljacze w skło biłe wdywljajus
Szczos zrobyt, szczos zminyt namahajus
Ta ne możu wpered zazyrnuty
Jak ne możu usoho zbahnuty

Pryspiw:
Snih zamita neprywitno
Zaslipyt oczi meni
Czas prołetyt nepomitno
Pobaczu swit w dałyni

Jak metełyk ob skło można bytys
Ta newże my mudriszi za Boha
Czy z nadiji ta wiry dywytys
Bo czekaje use czasu swoho
Skoro sonce wsju zemlju zihrije
I odużaje te, szczo chworije
Projasnytsja nawkruh, lid roztane
Wse pobaczu – prozorym skło stane

Pryspiw