Toj deń, koły moja dusza pobaczyła tebe
I w serci zapałyłasja wesna,
I do teper wona pała.
Twoho dzwinka czekaju, jak w perszyj raz,
Stoju, ne znaju szczo kazaty,
I twij awtohraf w mene na ruci –
Win hrije serce j duszu meni.

Pryspiw:
Ja kożen deń żywu
Nadijamy, iłjuzijamy, mrijamy.
Ja kożen deń żywu.
Szcze poczekaju myt',
A może ty pryjdesz?
Możływo,
Ty mene do sebe znow wiz'mesz?

Pro tebe ja spiwaju w usich pisnjach swojich,
Swoju łjubow do tebe ne zhubłju,
Chocz, może, bilsze ne widczuju smaku hub twojich,
Ałe ty znaj, szczo ja tebe łjubłju.
Łjubłju tebe ja bilsz za wse,
Łjubłju j ne możu zupynytys'.
Moja łjubow do tebe wże dawno żywe,
Chiba tak może wse skinczytys'?

Pryspiw

Szcze poczekaju myt',
A może ty pryjdesz?
Możływo,
Ty mene do sebe znow wiz'mesz?

Szcze poczekaju myt',
Szcze poczekaju myt',
Możływo,
Ty mene do sebe znow wiz'mesz?