Ty zawżdy rozumijesz mene,
Wseljajesz u żyttja moji mriji,
Z usmiszkoju ty dywyszsja na swit
I robysz joho kraszczym.
W naszij zemli ty – kwitka,
Kwitka ty w us'omu switi,
I ty cwitesz, i radisno spiwajesz,
Żywesz żyttjam i rozcwitajesz.

Pryspiw:
Bo ty jedyna, wilna, żywa,
Ty dała w swit meni żyttja!
Ja tak tebe łjubłju,
Ja tak tebe łjubłju,
Do nih twojich wpadu
I hołosno skażu:
"Ty je najkraszcza, moja mamo,
Ja tebe łjubłju!"

Ty wczysz, jak treba dobre żyty,
Dlja mene zawżdy znajdesz czas
I zaspokojisz u tjażku chwyłynu,
Na prawylnyj postawysz szljach.
Ja sylno łjubłju tebe,
Pereżywaju, łed' ne płaczu,
Mołju za tebe kożen deń,
Tebe ja w snach swojich ja czasto baczu.

Pryspiw

Ja tebe łjubłju!..