Karpaty moji zori dosjahajut',
Hirs'ki ruczaji w potoky teczut',
Ja tebe, kochana, znow czekaju
Tam, de dzwony wodopady b’jut'.
Kazała meni maty ridna moja
Zarano tebe z chaty kłyczu ja.
Ałe ty szcze niczyja kochana,
To czomu ż ne możesz but' moja?
To czomu szcze ty ne moja?

Pryspiw:
Pryjdy, łjubasko, do wodopadu,
De b’jet'sja ptachom strimka woda.
Daj sercju radu i daj poradu.
Skaży, czy budesz nawik moja?

Porucz ty, nemow sarna połochływa.
Ne bijsja mene, ja szcze sam bojus',
Szczo łetyt' na nas łjubowi zływa,
Ja u nij, napewno, utopłjus'.
Myła, prychody znow do wodopadu,
Ja tobi swoju duszu prostełju.
Ta powir meni, powir, szczo ne zradżu,
Bo tebe jak ti hory łjubłju,
Bo tebe, jak hory łjubłju.

Pryspiw

Wid wodopadu do wodopadu
Krutoju steżkoju perejdu.
Jak stan twij niżnyj pryhortaju,
Nemow z dołoni kochannja p’ju.

Pryspiw

Wid wodopadu do wodopadu
Krutoju steżkoju perejdu.
Jak stan twij niżnyj pryhortaju,
Nemow z dołoni kochannja p’ju.
Jak stan twij niżnyj pryhortaju,
Nemow z dołoni kochannja p’ju.