Ja baczyw son, to buw Madryd, Płaco Del Torro –
Pałac, de wbywstwom zabawljajut' junych dam,
Wże oslipyły łjut' twarynnu pikadory,
I ja iz zwirom załyszajus' sam na sam.
Projszły sekundy, szczo zdawałysja rokamy,
I wże ne maje porucz drużńoho płecza,
Łysz ja i zwir, i pered hostrymy rohamy,
Zawisa padaje bahrjanoho płaszcza.

Pryspiw:
Daruje sławu tilky smert' toreadoru,
Nu szczo ż pid opłesky smiływo nastupaj,
Zawdaj w ostannje myłoserdnoho udaru,
A ot wid doli,
A ot wid doli myłoserdja ne czekaj.

Żyttja – teatr, i majut' uspich ti aktory,
Za kym tałant, sołonyj pit i mic' ruky,
Ta chocz s'ohodni ty pobuw toreadorom,
Wse może zawtra obernutys' nawpaky.
Łysz ja i zwir, i wsja riznycja, szczo miż namy,
Łysze u tim, jakym nastane pownyj krach –
Z nym obijdut'sja tak, jak ce buło wikamy,
Toreadora ż druh wynosyt' na rukach.

Pryspiw