Dowhi szljachy pam’jattju wkryti
Wabljat' czużymy newidomymy zorjamy.
Kłycze w dorohu tebe wilnij witer.
W put' wyruszajesz, ne znajuczy wtomy ty.

A des' tam za obrijem sonce czekaje
Na tebe i kłycze pity za soboju.
Może tam szczastja swoje widszukajesz,
A może wernesz si za nym ty dodomu.

Wzjawszy łysze samyj switłyj obraz w serci,
Jdesz bo tak treba, ta ne znajesz – kudy.
Bo nazawżdy je ne tilky do smerti,
Bo nazawżdy – to je zowsim nazawżdy.

A des' tam za obrijem sonce czekaje
Na tebe i kłycze pity za soboju.
Może tam szczastja swoje widszukajesz,
A może wernesz si za nym ty dodomu.

A des' tam za obrijem sonce czekaje.
Jak wtratysz nadiju – do sebe wiz'me.
Des' tam diwczyna, jaku ty kochajesz,
Jakes' insze szczastja dlja sebe znajde.