Sonnyj witer oblitaje stepy
Win pam’jataje mynuli zori
Popid zirkamy mynułych istorij
Win pobaczyt' niczyji slidy
Tych, chto rozbudyt' joho

Tepłyj witer błukaje dibrowoju
Każut' des' tut posnuło pradawnje zło
Ta ne znyszczyty te, czoho może j ne buło
Doky ne skrywdyt' witer syłoju nowoju
Tych, chto rozłjutyt' joho

Pryspiw:
Umań, konotops'ka zemlja, Myrhorod
Krajina wid'om
Brody, rjasnyci Polissja – że jesy meni do snahy
Terra Vixen

Nad łymanamy łunaje szepit
Tychyj smich samotńoji zemli
Chtos' płekaje tych, chto dawno zomliw
Nad mohyłamy neczystyj rehit
Tych, chto do piwniw ne spyt'

Ponad sełamy, het' wid mist
De zemli duch szcze ne wczora skonaw
Skażenije witer – czas nastaw
Kilko was w nebesach łetyt'?
Tych, chto czuje

Pryspiw