Oj rano, rano kury zapiły,
A szcze ranisze pan Wasyl ustaw.
Oj ustaw, ustaw, try swiczky zsukaw.
Pry perszij swiczci łyczeńko wmywaw,
Pry druhij swiczci odeżu wbyraw,
Pry tretij swiczci konyka sidław.
A zbyraw win sy ta w hir po diwku,
Ta w hir po diwku, ta po wirminku.
Wona do neho perekazała:
– Pane Wasyłju, ne trudy koni,
Ne trudy koni ta ne szły bojar,
Bo ja do tebe sama pryjidu.
Czerez polja jszła perepiłkoju,
Czerez lisy jszła czornow hawkoju,
Nad seło pryjszła synow chmarkoju,
Na podwir’ja wpała droben doszczykom,
Do chorim włetiła łastiwoczkoju,
Do chaty wwijszła makiwoczkoju,
Za stiw zasiła newistoczkoju.
Czudo to buło ne newistoczka.
Po wohoń piszła – zołoto nesła,
Po wodu piszła – mid, wyno nesła,
Jak kuda iszła, witrom łeliła,
Nichto ne znaje, de sy podiła.