Natyskaju knopku, peresmykuju zamok,
U strasznyj korydor robłju swij perszyj krok.
Moje wucho czujne, moje oko hostre –
Mene tam czekajut' bezżalisni monstry.
Os' iz-za rohu wyskakujut' dwoje –
Ja jich ne ljakajus', ja hotowyj do boju.
Odnakowi ruchy, odnakowi ryła!
Na mene idut' ci brydki hamadryły.
Wdwoch na odnoho? Do c'oho ja zwyk!
U mene w rukach je ważkyj drobowyk.
Pidchod'te, maljata, wpered po odnomu!
Czy ty pomołyłasja na nicz, Dezdemona?
Benh! Benh! Dwa postriły w serce!..
Benh! Benh! Dwa postriły w ryło!..
Benh! Benh! I nikoho nemaje –
Odyn wże skonaw, inszyj – konaje...

Pryspiw:
My sprawżni tyhry, my sprawżni tyhry –
My kruto hrajemo w komp’juterni ihry!

Zaljapanyj krow’ju ruchajus' dali.
Curupałky płoti na meni, jak medali.
Znachodżu patrony, pokraszczuju zbroju –
I os' ja wże znowu hotowyj do boju!
Hotowyj w temrjawi błukaty,
Hotowyj sekrety szukaty,
Hotowyj ryzykuwaty,
Hotowyj striljaty, hotowyj wbywaty...
A bereżenoho boh bereże,
Mene bereże – ja zberihsja uże.
Trywaje żyttja, trywaje dozwiłlja,
Łyszyłos' dokłasty ostannje zusyłlja.
Wlitaju w kimnatu, tut monstriw bahato –
Strimko nazad i kydaju hranatu!
Usich worohiw u sektori znyszczyw,
Tomu ja perechodżu na riweń wyszcze.

Pryspiw
Ta w pewnyj moment ne wytrymujut' nerwy,
Nerwam potribna techniczna pererwa.
Ja wydychajus', ja zmuczujus' hraty...
Chapaju do ruk najkrutiszu harmatu
I spereserdja haczu na wsi boky,
Wsjudy łyszajuczy jamy hłyboki.
Ja – rujniwnyk! Ja – smertelna maszyna!..
A tak, u żytti, ja zwyczajnyj chłopczyna...

Pryspiw