Oj suchaja werba, mokraja kałjuża!
Rozhniwałas' myłeńkaja ta j na swoho muża.

– Oj ustań, myła, prywiz tobi pywa.
– Odczepys', myłeńkyj, bo ja łedwe żywa.

– Oj ustań, myła, prywiz tobi medu.
– Odczepys', myłeńkyj,– hołowky ne zwedu.

– Oj ustań, myła, ja prynis horiłky.
– Odczepys', myłeńkyj, hljady sobi diwky.

– Oj ustań, myła, ja prywiz dubynu,
Ja prywiz dubynu ta j na twoju spynu.

Ja prywiz dubynu ta wse sukowatu
Ta na twoju spynu, spynońku prokljatu.

Oj schwatyłas' myła, ot jak ne buwało,
Obijnjała myłeńkoho szcze j pociłuwała.

– Daj że ż tobi, Boże, czoho choczesz z neba,
Szczo ty dohadawsja, czoho meni treba!