Na horodi w łobodi
Huljaw kozak dowoli.
Win huljaje, huljaje,
Na mołodciw morhaje:

– Oj wy, chłopci-mołodci,
Perekażit' diwońci
Nechaj mene ta j ne żde,
Nechaj zamiż ta j ide.

Skoro diwcza poczuło,
Ta j dodomu machnuło.
– Mamcju ż moja ridneńka,
Neszczasnaja dołeńko.

Szczo ja budu robyty?
Ne chtjat' chłopci łjubyty.
– Pidy, donju, do haju,
Nakopaj ziłlja-rozmaju.

– Ja rozmaju ne znaju,
Chiba łjudej spytaju.
Nakopała korenja
Z-pid biłoho kamenja.

Połoskała na riczci,
A moczyła w horiłci.
Połoskała na riczci,
A waryła w mołoci.

A szcze koriń ne wkypiw,
A wże myłyj pryłetiw.
– A szczo ż tebe prynesło:
Oj czy czowen, czy wesło?

– Prynis mene sywyj kiń
Do diwczyny na sej dwir,
Do diwczyny Hanus'ky
Na biliji poduszky...