S'ohodni my wstanemo rano... Daj ruku meni – ja tobi pokażu
Take, szczo ne baczyw ty szcze, widkoły didy peretnuły meżu.
Sidaj do czowna, popływemo tudy, de switło z pid chwyl strumenyt':
To cerkwa, zatopłena cerkwa stojit'
na dni, i kydaje swij widbłysk w nebesnu błakyt'...
I ty ne piznajesz, czy jaw ce, a czy tobi snyt'.
I ty ne piznajesz, czy jaw ce, a czy tobi snyt'.
I ty ne piznajesz, czy jaw ce, a czy tobi snyt'.

Odnych peretworyły pid skład, inszi, mow ptachy, u nebo złetiły,
A cja ne dałas', i tycho ta hidno na dno opustyłas'.
Stojit' w hłybyni, propowiduje rybam te, wid czoho widpowyłys' my.
Czaruje krasoju kriz' zełeń wody,
Vyhtyt' i sija, mow hihants'ka zapałena swicz...
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' nicz.
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' nicz.
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' nicz.

Po oseni pryjde zyma, pid nebom chołodnym wse kryha skuje.
Schowajemos' my u domach, hljady ż, szczob ne skryżawiło j serce twoje.
Ty oczi zapłjuszczysz i wse pryhadajesz, i spomyn w duszi zabrynyt'.
Cerkwy ne wmyrajut', ty dobre ce znajesz –
Z-pid kryhy jde switło i sjajewu tomu dywujet'sja swit:
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' lid.
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' lid.
Zatopłena cerkwa banjamy swityt' kriz' lid.