Ja wertajusja dodomu iz czużych krajiw.
Zabuwaju bil i wtomu wsich mynułych dniw.
Ja ne choczu niżnych kwitiw, smichu i zabaw.
Choczu tilky, szczoby wdoma chtos' mene czekaw.

Widczynyw trywożno dweri, rado obijnjaw,
Zasmijawsja i zapłakaw, i pro wse spytaw.
Rozihnaw usi trywohy i dumky sumni,
I tepło duszi swojeji powernuw meni.

Ta nezwidani steżyny znowu kłyczut' w dal.
My idemo slid za nymy u dałekyj kraj.
Prołetjat' szczasływi roky, i żyttja myne.
Choczu tilky, szczoby wdoma chtos' czekaw mene.