Jak son, materyns'ka doni tycheńka ricz,
Z dołoń biłyj ptach łetyt' u temneńku nicz,
Łetyt' za morja, za dali sumnych dibrow,
Łysz ty diwczynońci szczastja powernesz znow.

Jij skaże win: "Tebe łysz odnu kochaju",
I zacwite wesna, łjubow woskresaje,
Bili ptachy nad namy rozhornut' kryła,
Wiszcza ricz materyns'ka, o, donju myła.

Pryspiw:
O, hołubko, proszczaj!
Nam obom bude ważko.
Do wiku, znaj, tebe ja ne zabudu!
Hołubońko, proszczaj!
O, hołubko, proszczaj!
Proszczawaj, moja ptaszko!
Do wiku, znaj, tebe czekaty budu!
Hołubońko, proszczaj!

Do szczik niżno tułyt' ptachu diwczynońka,
Z-pid wik żurno wysne tuha, sloza hirka.
Łjubow ne pomyraje, moja horłyczko,
Wona, mow biłyj ptach u temneńku niczku.

Pryspiw