Łew, toj szczo pyty krowi wypuskaje,
Usatyj mow sad, hrywastu smert'.
Krasuń za hraty podychom wdychaje
I łyże żywotiw jich niżnu twerd'.

Wołossja jich strumuje kriz' zalizo,
Jich stehna rozsuwajut'sja trymki,
Jich palci w hrywi nacze sered lisu –
Łjakływi sarny, krapelky hirki.

I kryształewi horła, i dymływi oczyci,
I ruchływi jazyky,
Splitajet'sja sołodkyj widdych w hrywi,
Rewut' łewyci, blidnut' junaky.