Ty pobaczyw dywne switło,
Jake zbudyło bezturbotnu wiru,
Szczo warto jty wpered,
Iz soncem w dołonjach,
Z nadijeju w ruci.

Ta dałekyj miraż
Ty obraw jedynoju metoju,
Realnist' twoja zi skła.
Oberne na popił
Mriji twoji żyttja.

Pryspiw:
Ty jdesz wsteljajuczy zemłju
Pełjustkamy własnych iłjuzij.
Ta u twojich prymarływych zamkach
Wże ne załyszyłos' stin.

Tak tycho weczirnij anheł
Spiwaw tobi i kłykaw u nebo.
Ta na twoji łehki kryła
Wpała zahrozływa tiń.

Nedopysana storinka,
Nezawerszenoju notoju
U wikni rozib’jet'sja deń.
Ostannij czy perszyj,
Bajduże teper.

Rozmalowuj swoji stiny,
Swit jakyj do tebe ne baczyw
Nichto nikoły j nide.
Ta twoja doroha
Do ńoho ne wede.

Pryspiw

Tak tycho weczirnij anheł
Spiwaw tobi i kłykaw u nebo.
Ta na twoji łehki kryła
Wpała zahrozływa tiń.

W carstwi tinej, ty znowu odyn
Sered dzerkał i rozmytych kartyn.
U wicznij tyszi tonut' słowa
I ne rozbyty ci stiny zi skła.
Mriju odnu załyszysz sobi,
Kydajuczy wykłyk nicznij pustoti.

Nad krajem prirwy u twojich snach
Ty jdesz wpered dołajuczy strach.
Meża realnosti – wira twoja,
Znow wkaże szljach sribna zorja.
Temrjawy switło jedyna meta,
Znajdena des' na ułamkach twoho żyttja...