Koły nadi mnoju tilky nebo, a w nebi
Tilky tiji jasniji zori
I nawit' zori nadi mnoju zhasajut'
Jak tebe porjad zi mnoju nemaje
A koły my z toboju huljajem pid nym
Wony nam switjat' jasno, jak nikoły
I choczet'sja na wes' swit prokryczaty
Jak tebe ja sylno łjubłju

Pryspiw:
Chocza ty ne anheł i ne majesz krył
Ałe ja tebe poriwnjuju z nym
Bo twoja krasa niby nezemna
A sama ty nacze ta zorja
A w twojich oczach nacze zori błyszczat'
Nacze sonce sija
Bo koły ja u nych podywłjusja, to wmyt'
W mene serce horyt'

I nawit' sonce i nawit' zori
Meni bilsze nepotribni
Nepotribni meni ni powitrja j woda
Czerez te, szczo ty w mene je taka
Bo ne można ni z czym poriwnjaty twoju
Poriwnjaty twoju, nezriwnjannu krasu
I teper ne znaju, szczo by ja robyw
Jakby tebe ja ne łjubyw

Meni ne wystaczyt' i tysjaczi sliw
Aby skazaty, jaka ż ty w mene wrodływa
Ałe ja możu j bez sliw tobi skazaty słowo "łjubłju"
Ja wdjacznyj Bohu za te, szczo ty w mene je
Takoji, jak ty, meni nide ne znajty
I nazywaju ja tebe Anheł mij
Bo ty wtiłennja mojich mrij