I dosi snyt'sja: pid horoju,
Meż werbamy ta nad wodoju,
Biłeńka chatoczka. Sydyt'
Nenacze j dosi sywyj did
Koło chatynoczky i bawyt'
Choroszeje ta kuczerjawe
Swoje małeńkeje wnucza.
I dosi snyt'sja: wyjszła z chaty
Wesełaja, smijuczys', maty,
Ciłuje dida i dytja,
Aż tryczi weseło ciłuje,
Pryjma na ruky, i hoduje,
I spat' nese. A did sydyt',
I usmichajet'sja, i stycha
Promowyt' nyszkom: "De ż te łycho?
Peczali tiji, worohy?"
I nyszczeczkom staryj czytaje,
Perechrestywszys', Otcze nasz.
Kriz' werby soneczko sijaje
I tycho hasne. Deń pohas,
I wse poczyło. Sywyj w chatu
J sobi piszow opoczywaty.