Ja prokydajusja nimyj,
A nicz hłucha, chocz wowkom wyj.
Pulsuje po ikony tli swynec' bahrjanyj.
I tilky morok stepowyj
Karbuje inejem na skli
Portret Switłany.

Brodyt' po stepu rozchrystanyj witer.
Pestyt' wustamy stjah nad połkom.
Pane połkownyku, wymerzły kwity.
Dżuru zabyto, smert' nad Dniprom.

Witer po stepu pisnju spiwaje
Pro Ukrajinu koloru mły.
Pane połkownyku, wals wże łunaje.
Skrypka zitchaje, płacze – de Wy?

Pane połkownyku, snih sypłe w oczi,
Sad u majetku zrubano wszczent.
Wybyto wikna... Huby diwoczi...
Czobit wełykyj... Portret – na parket.

Widłyho, slozy tycho łyj,
Mohylnyj duch s'ohodni złyj.
Harmaty b’jut' zymowyj hrim,
Topoli p’jut' kudłatyj dym.

Połkownyku, w istoriju
Napyszut': "Ty zahynuw.
Żyttja – za Dyrektoriju.
A serce – za Wkrajinu".

Ty ne prokyneszsja żywyj.
A nicz hłucha, chocz wowkom wyj
Pulsuje po ikony tli swynec' bahrjanyj,
I tilky morok stepowyj
Karbuje inejem na skli
Portret Switłany.