Hen za sełom sonce wstaje,
Deń mołodeseńkyj dybky staje,
Berehom kotyt'sja biłyj tuman
I rozljahajet'sja w łuzi, mow pan.

Pryspiw:
Dumky łetjat', jak bili łebedi, zorjani łebedi,
U ti miscja, kudy chodyły my synimy wesnamy.
Łetjat' dumky u żowtych promenjach – zorjani łebedi,
I wabyt' serce bereh sonjacznyj sribnymy rosamy.

De ty teper, szczastja moje?
Ja wże j ne znaju, jake ty tam je...
Des' spałachnuło na myt', krad'koma...
Mriji łyszyłys', a szczastja nema.

Pryspiw

Deń prołetiw biłym konem.
Sonce pałaje czerwonym wohnem.
Skoro nad switom misjac' zijde,
Zirkoju z neba szczastja wpade.

Pryspiw