Jak ty, czorte łysyj, nadojiw! – nacze nemowlja, tebe kołyszu.
Popopyw mojeji krowi, podojiw!.. Ja w cwitu, a ty na ładan dyszesz.
Koło mene chłopciw, jak rojiw, wyłosja, krutyłosja bahato,
A mene jakyjs' łychyj pidbyw za staroho wyjty, durnuwatu.

Pryspiw:
Hop, czuky-czuky, hej!.. Tilky t'ochne sołowej –
Kynu k czortu rohaczi, – łeży, didu, na peczi!
A ja brawa mołodycja, meni wdoma ne sydyt'sja:
Ty do ranku budesz spaty, a ja pidu tancjuwaty.
Hop, czuky– czuky-czuky! – wiz'mu parubka pid ruky.
Czuky-czuky-czuky, hej! – chaj spiwaje sołowej.

Każut' łjudy: hore – ne bida: did chocz i w litach, ałe ż bahatyj.
Je u ńoho w kopanci woda, młyn, stawok ta szcze j pid cynkom chata.
Prawda, wże zamuływs' toj stawok, żaby kwakczut' w naszomu bołoti.
Nyni did – zasuszenyj peńok, ja szcze – mołodycja uw ochoti.

Pryspiw:
Ja browoju szcze jak powedu – did łysze kachykaje iz piczky.
Ja – jak pownyj misjac' na wydu: i statura, j makowiji szcziczky.
Sestrońky! Meni wże wse odno – pered wamy ne wtaju niczoho:
Kraszcze ustupyty u bahno, niż popchatys' zamiż za staroho.

Pryspiw