Prywitnyj deń pidchodyt' do wikna
I sonce w nebi hraje, jak witryło,
A stepom łyne pisnja czariwna,
Taka, jak czajka, taka, jak czajka,
Taka, jak czajka, nezabutnja j łehkokryła.

Pryspiw:
Taki prosti ta żalisni słowa!
Iz nych żurba moja tobi hnizdeczko zwyła.
De ty litajesz, czajko stepowa?
Czoho tak rano, czoho tak rano,
Czom ty wid nas tak rano, czajko, widłetiła?

Spiwaje pisnju sywyj bajanist,
Tu, szczo kołys' jomu spiwała myła
I sered noczi u sołodkim sni
U wiczne nebo, u wiczne nebo,
U wiczne nebo razom z neju połetiła.

Pryspiw

Łetjat' roky ta bil ne zażywa
I pisnja czajky nad sełom łunaje.
Dusza u Czajky wiczna i żywa.
Wona w tij pisni, wona w tij pisni,
Wona w tij pisni znow do mene prylitaje.

Pryspiw