Je zemlja sołow’jina na switi,
De kupajut'sja maky u żyti,
De kuje łjudjam szczastja zozulja
I dobrom zasiwajut' polja.
Je najkraszcza u switi krajina –
Ce moja zołota Ukrajina,
Doroha pradidiws'ka zemlja.

Pryspiw:
Ty, Ukrajino, dała meni kryła,
Duszu pisennu, dołju szczasływu.
Ty moje soneczko, ty moje nebo.
Jak by ja żyw, Ukrajino, bez tebe?

Chlibom-sillju, żywoju wodoju
Ty podiłyszsja zawżdy zi mnoju.
W hołod-chołod, w hodynu rozłuky
Zihriwajut' mene twoji ruky.
Twoji zori wsmichajut'sja z neba,
Bo mołjusja ja, neńko, za tebe –
Doroha pradidiws'ka zemlja.

Pryspiw

Ukrajinci, Tarasowi dity!
Rozkydaje nas dolja po switi,
Żałyt' serce żurba na czużyni,
Ta bołyt' wono j na Ukrajini...
To ż jednajmosja, łjuba rodyna,
Szczob ne znała bidy Ukrajina –
Doroha pradidiws'ka zemlja.

Pryspiw