Ja łjubłju tebe, diwczyna-osiń, żowti parky i żowti dibrowy.
Ja łjubłju twoji niżeńky bosi i ti browy z chołodnoji wrody.
Ja łjubłju tiji zori szczo w tebe u oczach nacze slozy iskrysti.
Twoji persa dumkamy u mene u namysti z barwystoho łystja.

Pryspiw:
Ja łjubłju tebe, diwczyna-osiń, i z kochannjam takym ne zmyrytys'.
Zymu, wesnu, i lito poproszu, szwydsze szljachom tobi postupytys'.

Ja łjubłju tebe, diwczyno–osiń, twoji sutinky j terpkuju zływu.
I nechaj wilnyj witer prynosyt' pisnju moju pro tebe żurływu.
Ja łjubłju tebe, diwczyno-osiń, sum ptachiw na twojemu obłyczczi.
Zaspiwaju w bahatohołossi, pisnju moju pożowkłu nawiczno.

Pryspiw