Och, ja do tebe, łjuba matusju,
Dumkamy łynu jak nicz, tak deń.
Tebe ja baczu z swojeji ujawy
I hołos czuju twojich piseń.

Ty kołychała mene małoju
I pryhortała do swojich hrudej.
Ne odnu niczeńku ne dospała
I son zirwała z swojich oczej.

Jak nahadaju ti dni diwoczi,
Jak meni kosu ty zaplitała –
Teper w tjurmi i wdeń, i wnoczi
Banda prokljata ti kosy rwe.

I biłe tiło czornije, puchne,
A kat nahajkoju b’je ta b’je.
Propała, nene, ne maj nadiji,
Bo twoja donja w tjurmi pomre.

Ty ne pobaczysz mene w winoczku,
Winok ternowyj ne pokładesz,
Katy prokljati tobi ne skażut',
J mohyły dońky ty ne znajdesz.