Ja szukaju w pusteli dałekoho mista,
Ja szukaju tebe u spłetinni dorih,
W czornim mori jurby i zorja promenysta
Pohasaje i pada na bajdużyj porih.

Ja hukaju do tebe czerez witer i nebo,
Czerez doszcz, czerez chołod, pożowkli łystky.
Ałe hołos mij tane, ne dochodyt' do tebe
I łamajut'sja z bołem miż namy mistky.

Pryspiw:
Wże nema, tebe nema.

Ja kryczu do witriw, ja błahaju rjatunku,
Donesty chocz by słowo, urywky płaczu.
Tilky serce szczos' znaje, napywajet'sja trunkom
I szczemyt' i bołyt', ja z witramy łeczu.

Ja ne choczu niczoho łysz pohljanut' na skroni,
Szczoby swjato cwiło hołube-hołube,
Szczoby znowu spiwały twoji myli dołoni,
Szczob pobaczyty znowu chocz szcze raz tebe.

Pryspiw

Ałe witer smijet'sja, mczyt' chmarynok otary,
Ciłyj swit ohortaje wże samotnist' nima.
Raptom usmich twij błysnuw nacze sonce za chmary
I pohas i tebe tut nema.

I nemaje wże kwitiw, nemaje wże mrij,
Tilky łystja opałe i zachmarene nebo.
Ja stoju na ułamkach ostannich nadij
I kryczu do tebe.

Pryspiw (2)

Ja szukaju tebe, twoje im’ja szepczu.
Ja znaju, szczo tebe ne pobaczu, szczo tebe ne znajdu,
Bo tebe wże nema i ne bude nikoły.