Stojit' kozak na czornij kruczi,
W zadumi bujna hołowa.
Porjad diwczyna czornobrywa,
W neji rozpłetena kosa.

Powijaw witer, witer bujnyj,
Zajnjałos' serce wid żałju,
Bo kozak jide na czużynu,
Łyszaje diwczynu samu.

Oj kudy jidesz, wid’jiżdżajesz,
Neszczasna dołeńko moja,
Na koho mene pokydajesz,
Dlja koho czornaja kosa?

Oj, Hałju, serce, rybko moja,
Ja jidu w dalniji kraja,
Za Ukrajinu naszu ridnu
Ładnaju szabłju i konja.