Nad riczkoju Użem diwczyna tużyła,
Ostoroń chłopczyna też czomus' sumnyj.
Pidijty bojit'sja – z nym u swarci myła,
A nawkruh cwitinnja, deń takyj jasnyj.

Widwernet'sja striwszys', nacze neznajomi,
Treba pomyrytys' – hordist' ne daje.
I tomu wes' weczir brodyt' koło domu,
A jak jiji strine, to ne wpiznaje.

I nichto ne znaje, jak use to stałos' –
Sam pryjszow chłopczyna i zahoworyw,
Nacze pomiż nymy swarky ne buwało,
Nacze z neju razom ciłyj deń chodyw.

Nad rikoju Użem łypa tycho szepcze,
Zirońky, jak swiczi, switjat'sja whori.
Dohoriw czudowyj zakarpats'kyj weczir,
A wony wse chodjat', chodjat' do zori.