Oj tam pry dołyni, harmatamy zrytij,
Łeżyt' ne widnyni siczowyk ubytyj.

Kozac'keje tiło wid witru zczorniło,
A łyczko rozkwitłe ziw’jało, zmarniło.

Ne zapłacze maty ta j nad hołowoju,
Ne posadyt' m’jaty na mohyłu twoju.

Bereza ne zronyt' łystkiw na mohyłu,
I dzwin ne zadzwonyt', ne spowistyt' myłu.

Ne wykuje, brate, lit twojich zozulja,
Zakuje z harmaty worożaja kulja.

Odyn bir zapłacze nyszkom sered noczi
I woron zakrjacze, wyjmajuczy oczi.

Odni rano-wranci witry zahołosjat',
Wowky-siromanci kistky poroznosjat'.

I krow po dołyni nakryje murawa,
Ta sława ne zhyne, striłec'kaja sława!