Kłenowyj wohoń

Jak striła do wydnokołu,
Czas u dal łetyt.
Sypłe wereseń dodołu
Barwy werchowit.
I sohodni, jak kołys, ty
Daw meni kłenowe łystja.
U rukach prynis, jak płomiń,
Pro dałeku osiń spomyn.

Pryspiw:
Ne zhasy wohoń
Chołodom dołoń!
Spałach łystja u wołossja
Ja wpłetu, szczob wse zbułosja.
Ne zhasy wohoń
Chołodom dołoń!

Jak osinni akwareli
Wybiłyt zyma,
Dołetyt wiołonczeli
Muzyka sumna.
Chaj ljutujut snihowiji,
Ta zawżdy mene zihrije
Toj żarkyj kłenowyj płomiń,
Szczo ty daw meni na spomyn.

Pryspiw

A zyma spiwa nedowho –
W marewi dorih,
I wid łystja zołotoho
Zapałaje snih.
Zapałaje snih – i wesna,
Jak ljubow moja, woskresne,
Prynese trawnewa powiń
Łyst kłenowyj – dawnij spomyn.

Pryspiw