Szczo w haju stojit' kałyna prymorożena:
Sik czerwonyj staw sołodkym – buw hirkym.
Ce j meni take kochannja naworożene,
Szczo ja maju na moroz pity iz nym.

Pryspiw:
Oj moja dywna dołe,
Ce ne slozy, ne boli,
Ne błahannja diwoczi,
Ne diwoczi żali:
Prosto znaju, szczo maju
Rozcwisty sered haju,
Czerwonit' na morozi,
A ne hirknut' w tepli.
Prosto znaju, szczo maju
Rozcwisty sered haju,
Czerwonit' na morozi,
A ne hirknut' w tepli.

Biłym snihom wsi steżyny zaporoszeni,
Tam kałyna neobłamana, husta.
Ce j meni moroz i sonce naworożeni –
Chaj prymerznut' neciłowani usta.

Pryspiw.

Oj że ty, moja łjubowe naworożena,
Wyrostajem sered haju ty i ja.
Myłyj znaje: ja kałyna prymorożena,
Ja sołodka i hirka – nawik twoja.