Nemow chołodnyj prywid krok za krokom
Prychodyt' nicz, łaskawo obijma
Ciłuje w huby mow szałenym tokom
I ja wmyraju znowu do rannja

A sonce switłom hraje tanok
I łystja z witrom nabuwaje poczuttja
Sered pochmurych stin striczaju ja switanok
Jak peredwistnyka zrostajuczoho dnja

I kożen deń ja widkrywaju oczi
Mowczu, pałju i znow czekaju noczi
Toj obraz mrij, toj swit u pustoti
Szczo namalowanyj w jiji szowkowij czernoti

Nemow chołodnyj prywid krok za krokom
Prychodyt' nicz, łaskawo obijma
Ciłuje w huby mow szałenym tokom
I ja wmyraju znowu da rannja

A sonce switłom hraje tanok
I łystja z witrom nabuwaje poczuttja
Sered pochmurych stin striczaju ja switanok
Jak peredwistnyka zrostajuczoho dnja