Jichni oczi błukały pid chmaramy
Neczutływa zemlja zabuwała jich
Jich słowa wże ne stanut' tłumaczyty
Szepotity zabutymy mowamy

Hasły wohnjamy kryky u połum’ji
Zakatowani, ordamy spałeni
Odynokymy kwitamy moroku
Prorostały w sjajwi z popełu

Jich dumky karbuwałys' u kameni
Szljach żyttja obertawsja myttju
Jich rjady newynnych i zradżenych
Widlitały do neba rozmytoho

Pryspiw:
Jichni oczi – w chmarach, jichni duszi – z popełu
Promenysti zori widlitały sokołom
Proszywały chmary pohljadom wrażenym
Widczuwały zori dotykom spałenym
Załyszały tumanu skrapłeni zlozy
Na szljachu do neba z popełu

Kraj zemli tam striczajet'sja z chmaramy
Witrom hnanyj poroch szumityme
Win zahłuszyt' jich kryky mołytwamy
Switłe nebo do nych howorytyme:

"Po steżyni rankowoho switła
Ponesu waszi duszi propałeni
Mertwa tiń was zabrała wid switu
De żyttja – to połe neskinczenne"

Pryspiw