Wona tancjuje na mohyłach,
Pid muzyku nicznoji tyszi,
Koły osinnij tepłyj witer
Wysoku paporot' kołysze.

Wona krużljaje sered łystja,
Ponad zemłeju, wyszcze j wyszcze,
Koły nad switom sonce sjade,
I nicz nakryje kładowyszcze.

Ne pam’jataje, chto i zwidky,
Ne widczuwaje, czy żywa.
Daruje łasku jiji tiłu
Chołodna rosjana trawa.

Wona tancjuje, szczob zabuty.
Wona pryjszła, szczoby pity.
Wona ne chocze bilsze buty
Rabom zemnoji sujety.

Ostannij krok. Ostannje koło.
Bezsyło wpade na płytu.
I nicz na oczi jij nakyne
Prozoru i łehku fatu.

I bili anheły nawkoło
Rozprawljat' marmurowi kryła,
I ponesut' pomiż zirkamy
Jiji, chołodnu i bezsyłu.

Tudy, de matir – porożnecza,
De w sjajwi temrjawy doroha,
De sered polja połynu
Nema ni bołju, ni trywohy.