Ne płjuwaw ja w łyce nikomu,
Ne kydaw kaminnjam w spynu.
Prychodyw samotnij dodomu,
I dumaw pro szczos' bezupynno.

Wid dumok ja tych bożewoliw,
Dni hubyw w powsjakdennosti czasu,
Ałe jak na podjaku natomist'
Tak ne wtik wid żyttja ja nirazu.

Napywawsja, szczo wtraczaw swidomist',
I szukaw rjatunku powsjudy,
Szczob schowatysja wid duszewnoji boli,
Jaka rozrywała hrudy.