A wże pryjszło, zdawałos', do tepła,
Wże błahodat' wesnjana nam zijszła,
Ta wmyt', zminyws' nawkoło biłyj swit,
I wpała pamoroz' na perszyj cwit.

Dawno widoma istyna stara,
Szczo ne wede omana do dobra,
I prawda w tim buła i je odna,
Szczo prowesna iszcze ne je wesna.

Pryspiw:
Na rozdoriżżi radosti j żurby,
W peredczutti wesnjanoho pryszestja,
Pospisznyj krok, błahaju, ne zroby,
A zaczekaj mene na perechresti.

Spiwaj wesni osannu i chwału,
Ta ne dowirsja perszomu tepłu,
Swoju łjubow zustrinesz ty kołys',
I wże todi kochannjam rozwesnys'!

Pryspiw

Ty do kochannja perszoho torknys'
W peredczutti wesnjanoho pryszestja,
Z wesnoju sprawżńoju ne rozmynys',
A zaczekaj mene na perechresti.