Ne każy meni słowo peczalne "proszczaj",
Zaswitys', jak zorja weczorowa.
Znowu nam z dałyny pojizdy prokryczat'
I u serci widłunjat'sja znowu.
Na dorohach żyttja nam rozłuka dana,
Szczob wilnisze, micnisze łjubyty,
Ne pryw’jałyt' wona, ne zasuszyt' wona
Naszu wirnist' – romaszkowi kwity.

Pryspiw:
Wirju sprahoju hub, wirju łaskoju ruk,
Nasza zustricz w żytti ne ostannja.
Jak ne bude rozłuk, jak ne bude rozłuk,
To j ne bude, ne bude striczannja. (wes' kupłet – 2)

Ne każy meni słowo peczalne "proszczaj",
Zaswitys', jak zorja weczorowa.
Znowu nam z dałyni pojizdy prokryczat'
I u serci widłunjat'sja znowu.
Ta za mnoju łetyt' pohljad zorjanyj twij,
Wse na switi u wicznomu rusi,
Ty mene zustriczaj na peroni nadij,
Ja wernusja, wernusja, wernusja.

Pryspiw