Ja widczajdusznyj wesnjanyj paranojik
Ławkraftiw idoł – ne jakyjs' puchnastyj krołyk
Apofeoz zymowoho anabiozu
Chutczisz do diła – widkynem k bisu slozy!
Ja – uwes' toj brud, jakyj ty z sebe mrijesz zmyty.
Nu, szczo ż – wpered! Mene nema za szczo łjubyty.
Tobi nabrydła wsja cja majacznja?
Tysny na haz sylnisze i...
Zwykaj do toho, szczo nowyj deń ty tworysz sam
I ne zważaj, ne zwolikaj.
Łysz ozyrnys' nawkruhy i zrozumij:
Ty sam dlja sebe boh...

Dawaj!
Tysny na haz – ne zwolikaj!

W meni sebe ty ne znajdesz,
Bo my z toboju zowsim rizni
Mij łjutyj woroh – rutyna i nud'ha.
Pohljań na sebe: "De wesna?"
Widkyń znewiru do żyttja
Zabud' obrazy j kajattja!
Żywy dlja sebe j bud' żywym!
Tysny na haz sylnisze i...