O-o-o! O-o-o!..

Prokydawsja sywyj lis:
Czary witru łystjam hrały, zihriwały!
Wże łeczu ja krapłynamy doszczu,
Na woronim koni kryczu!

W nowyj deń ja krykom szuliky,
Dołajuczy riky, – jaramy pidu! W nowyj deń!
De mertwyj tuman w zabutych dibrowach
Daruje swobodu, za jaku żyttja widdam!

Pałaje deń, błukaje deń!
Zhoraje deń u nowyj!..

A z nym huljaje witer, połem witer!
Okryljaje konja!
Huljaje witer, dołynoju witer!
Ja łeczu, ja czastyna dnja!

Nasz tanok tinej wkradaje zahrawa
I żyty tak mało zostałos' noczej!
Ałe nowyj deń u złuju hodynu
Płekaje w nas wiru w kozac'kuju syłu!

I zapałaje deń, zapanuje nasz deń!
Zabłukaje deń u nowyj!..

I zahuljaje witer, połem witer!
Okryljaje konja!
Huljaje witer, dołynoju witer!
Ja łeczu, ja czastyna dnja!

Ta ne zhoryt' twoja dusza
U chołodnij watri dnja,
A weczirnjaja zorja zapłacze:
Ne zrikajsja wiry w nowyj deń!