Des' tam szumiw oczeret po noczi.
Tam staw chwyljamy sniw
Tycho werbi szepocze:
Ty moja, ty moja, ty moja.
Tilky ty, do ostanńoho podychu.

Des' tam wpała zorja,
Poczuwszy jak staw toj chłjupocze.
Tam misjac' po nebu błukaw
I tycho spiwaw swojij noczi:
Ty moja, ty moja, ty moja.
Tilky ty, do ostanńoho podychu.

I łysze, i łysze, i łysze
Kwitka w poli ta –
Zawżdy odna, zawżdy odna,
Je w neji tilky zori.
Kwitko moja, widczuj witru kryk...
Kwitko moja...
Ty moja, ty moja, ty moja.
Tilky ty, do ostanńoho podychu.